خدمت خانم دکتر فاطمه اصغری و الباقی دانشجویان دکتری ایرانی

این نوشته یک نامه رسمی و با کلمات سخت نیست!

یک نوشته ای ساده از زبان یک دانشجوی کارشناسی مهندسی کامپیوتر-گرایش نرم افزار-(دانشگاه بناب) به یک دانشجوی دکتری(دانشگاه تبریز) و یا دانشگاه های دیگر می باشد.

زلزله اخیر 7.3 ریشتری ازگله-سرپل ذهاب کرمانشاه 21 آذر 1396(لینک) و احساس شدن لرزه های خفیف آن در بناب به مدت 50 ثانیه (برای اولین بار در طول عمر 22 ساله ام) من رو به فکر انداخت! اینکه زندگی ما آدم ها ممکن هست در یک چشم به هم زدنی تمام شود! به همین خاطر به خودم گفتم تا می توانی کتاب بخوان ، تحلیل کن، تفکر کن و دست دیگری را بگیر و برای بعضی از مسائل چرایی داشته باش.

همیشه آرزو می کنم یک زلزله بالاتر از 8 ریشتری در آموزش کشورم ایران بیاید تا تمام اشتباهات و متدهای قدیمی در آموزش را نابود کند. اشتباهات و متدهایی فرسوده که مطمئنا آثاراش را در تمام بخش ها و قسمت های کشورمان مشاهده خواهیم کرد البته شاید همین روز ها هم شاهد آنها هستیم و از وجود این مشکلات گلایه می کنیم!

مشکلاتی مثل :

1. در رتبه بندی شادترین کشورهای جهان رتبه ایران 108 می باشد.

( تاریخ دسترسی به خبر: 27 اسفند 1396، تاریخ نگارش خبر : 30 اسفند 1395، لینک خبر )

به راستی رسالت آموزش و پرورش ما در حذف افسردگی و ایجاد شادی چه بوده است؟ چه کار کرده است؟

2. رتبه ایران از نظر تصادفات ناايمن رانندگي در بین 190 کشور 189 می باشد.

( تاریخ دسترسی به خبر: 27 اسفند 1396، تاریخ نگارش خبر : 15 تیر 1394، لینک خبر )

به راستی رسالت آموزش و پرورش ما در حذف این تصادفات رانندگی چه بوده است؟ چه کار کرده است؟

3. رتبه 54 ایران در شاخص تعداد مهاجر ارسالی/جایگاه یازدهم ایران در ارسال دانشجو به آمریکا

( تاریخ دسترسی به خبر: 27 اسفند 1396، تاریخ نگارش خبر : 19 تیر 1396، لینک خبر )

به راستی رسالت آموزش و پرورش ما چه بوده است که اکثر نخبگان ایرانی از ایران می روند و آموزش چه کرده است؟

4. ایران از نظر طلاق در رتبه چهارم قرار دارد.

( تاریخ دسترسی به خبر: 27 اسفند 1396، تاریخ نگارش خبر : 5 مهر 1395، لینک خبر )

به راستی رسالت آموزش و پرورش ما چه بوده است که این همه طلاق در کشورمان زیاد بوده و این رتبه جالب رو در جهان داریم؟

و موارد دیگری که مطمئنا در منابع رسمی در مورد آن بسیار بسیار صحبت می کنند که هر روز خدا احساس ترس و ناراحتی به من و شاید به تمام جوانان ایرانی وارد می شود.

استاد عزیزم و استاد عزیز دیگر اگر می خواهید شرایط این روز های ایران رو مشاهده کنید پیشنهاد می کنم نگاهی به دو عکس زیر داشته باشید: (البته می دانم که خود به این موضوع واقف هستید اما نگاه دوباره خالی از لطف نیست)

فکر کنم دو تصویری که در بالا قرار دادم به صورت کامل در رابطه با بیماری سیستم آموزشی ایران صحبت می کند. بعد از تحقیقات بسیار زیادی که کردم متوجه شدم من کوچیک ترین فردی بودم که این واقعیت را متوجه شدم و در ادامه تنها بخشی از صحبت های این بزرگان را برای شما بزرگواران تشریح می کنم.

1. بیانات رهبری در جمع فرهنگیان و معلمان: « نظام آموزشی ما نظام فرسوده و قدیمی و کهنه ای است.»
   ( تاریخ دسترسی : 27 اسفند 1396، تاریخ نگارش : 13 اردیبهشت 1395، لینک )
2. دانشیار دانشگاه علم و صنعت ایران جناب دکتر علی عبدالعالی در برنامه خط قرمز صحبت قشنگی کردند و آن این بود : « سیستم آموزش کشورمان ایران سرطان دارد»
   ( تاریخ دسترسی : 27 اسفند 1396، تاریخ نگارش: 10 آبان 1395، لینک )
3. صحبتت های زیبا و دل نشین جناب دکتر محمود معظمی : «چقدر خودخواهانه فرزندانمان را در کشورمان به روش گلادیاتورها نابود می‌کنیم»
   ( تاریخ دسترسی : 27 اسفند 1396، تاریخ نگارش: 10 آبان 1395، لینک )
4. آقای سهیل رضایی واقعا به معنای کلمه صحبت زیبایی رو انجام دادند :« ما در نظام آموزشی قرار گرفتیم هی به جای اینکه تربیت بشیم، سرکوب شدیم و بعضی از معلم ها پیشگویی کردند “تو آخرش هیچی نمی شی”»
   ( تاریخ دسترسی : 27 اسفند 1396، تاریخ نگارش: 11 آبان 1395، لینک )

این صحبت ها تنها بخشی از صحبت های بزرگان کشورمان ایران می باشد.

سرتون رو درد نمیارم.

مثل اینکه ما جوان های ایرانی حق انتخاب نداریم و باید سرفصل دروسی رو بخوانیم که هیچ لذتی از آن نمی بریم.

ای کاش ای کاش به ما جوان های ایرانی فرصت انتخاب می دادند.

ای کاش ای کاش لحظه ای می گذاشتن در این میدان تر و بار دروس مختلف حق انتخاب داشتیم و به زور خیار به خوردمون نمی دادن

با این عکس صحبتم را به پایان می رسانم.

در این اواخر سال 1396 آرزوی اتفاق های خوب و خوش می کنم و ان شاالله با تمام انرژی در راستای تحول واقعی بنیادین آموزش و پرورش قدم برداریم.

دوشنبه 27 اسفند 1396